Stripping
Podstawowe informacje
Stripping (pionowa redukcja szkliwa) jest zabiegiem powszechnie stosowanym we współczesnej ortodoncji. Pozwala ograniczać konieczność usuwania zębów, podnosi efekt estetyczny leczenia oraz poprawia trwałość efektu terapii ortodontycznej aparatami stałymi.
Polega na redukcji szerokości zębów poprzez spiłowanie cienkiej warstwy szkliwa lub wypełnień na powierzchniach stycznych zębów. Zakres szlifowania to zaledwie 0,1–0,3 mm w szkliwie i nieco więcej w obrębie wypełnień. Zależnie od wskazań, wykonuje się go na powierzchniach stycznych zębów w całym łuku zębowym lub na wybranych odcinkach (np. tylko zęby przednie lub tylko po jednej stronie ciała).
Wskazania
Uzyskanie miejsca w łuku zębowym w przypadku stłoczeń lub dysproporcji wielkości łuków zębowych – górnego i dolnego. Stripping w całym łuku zębowym pozwala na uzyskanie nawet 3–4 mm miejsca, co pozwoli na uszeregowanie zębów i rozładowanie stłoczeń.
Korekta kształtu zębów przednich – zęby wachlarzowate, trójkątne, beczułkowate. W takich przypadkach użycie strippingu zapobiega powstawaniu ciemnych, trójkątnych przestrzeni w okolicy przydziąsłowej, które w znacznym stopniu mogą obniżyć końcowy efekt estetyczny.
Wpływ strippingu na zęby
Prawidłowo przeprowadzony stripping (prawidłowa technika i zakres szlifowania) nie ma negatywnego wpływu na odporność szkliwa na próchnicę – nie ulegają zmianie jego właściwości, a jedynie grubość. Po szlifowaniu szkliwo jest wygładzane, a następnie poddawane profilaktyce fluorkowej w gabinecie (lakierowanie) i w domu (pasta z fluorem, płukanki). Możliwa jest krótkotrwała nadwrażliwość zęba na bodźce termiczne, która mija wraz z postępującą remineralizacją.
Technika zabiegu
Stripping można wykonać paskami ściernymi (stripping ręczny), krążkami ściernymi lub specjalnym wiertłem (stripping maszynowy). Czas trwania zabiegu to od kilku do kilkunastu minut. W przypadku dyskomfortu możliwe jest podanie znieczulenia miejscowego.