Autotransplantacja

W przypadku naszej pacjentki poszukiwaliśmy takiego rozwiązania, które umożliwiłoby wczesną rehabilitację narządu żucia oraz zapewniło trwałą odbudowę braku zębowego. Takie możliwości dawała nam właśnie autotransplantacja zęba przedtrzonowego, znajdującego się w odpowiednim fazie rozwoju korzenia. Opierając się na dotychczasowym przebiegu klinicznym opisywanego przypadku, a także na wynikach kontrolnych zdjęć radiologicznych, możemy to rozwiązanie uznać za docelowe i ostateczne, gdyż w literaturze odnajdujemy opisy ponad 40-letnich obserwacji utrzymania w jamie ustnej podobnych zębów.

Poniższy opis przypadku dotyczy pacjentki, która w wyniku urazu utraciła górny lewy ząb sieczny (jedynkę). Zaplanowano uzupełnienie tego braku zębem przedtrzonowym dolnym. Wiek oraz stopień rozwoju korzenia zęba dawczego umożliwiał przeprowadzenie zabiegu bez konieczności leczenia go endodontycznie (kanałowo). Oznacza to, iż istniała duża szansa, że ząb ten po przeszczepieniu w miejsce utraconego zęba przedniego pozostanie żywy, a jego korzeń rozwinie się prawidłowo. Właściwe procesy gojenia i zakończenia wzrostu transplantatu (zęba przedtrzonowego) zapewniał również segment kostny, który został pobrany wraz z nim w trakcie zabiegu operacyjnego. Pobrany fragment kostny wraz z zębem został umieszczony w sztucznie wytworzonej loży, w miejscu utraconego siekacza górnego.

Przestrzeń po zębie przedtrzonowym została zaopatrzona utrzymywaczem przestrzeni, czyli aparatem cementowanym na zębach, które okalają lukę i blokują pustą przestrzeń. W wieku dorosłym będzie ona uzupełniona stałą pracą protetyczną lub zamknięta za pomocą aparatu stałego poprzez przesunięcia zębowe.