Röntgenaufnahme
Diagnostyka radiologiczna jest niezbędnym elementem planowania leczenia ortodontycznego.
Bezpieczeństwo Pacjenta - najważniejszą zaletą radiologii cyfrowej, dzięki wykorzystaniu czujnika promieniowania zamiast kliszy, jest zmniejszenie dawki promieniowania nawet o 90%. Tak niska dawka umożliwia bezpieczne powtarzanie zdjęć w toku leczenia ortodontycznego.
Podstawowe badania RTG w ortodoncji:
- Pantomogram (ortopantomogram, OPG),
- Cefalogram (zdjęcie cefalometryczne).
RTG pantomograficzne
Umożliwia przeglądową, dwuwymiarową ocenę części twarzoczaszki, w tym kości szczęki i żuchwy. Zdjęcie obejmuje zarówno struktury widoczne w jamie ustnej jak i znajdujące się wewnątrz kości.
Pozwala uwidocznić m.in.:
- struktury anatomiczne – zęby, przyzębie itd.,
- rozwijające się u dzieci zawiązki zębów,
- zęby zatrzymane,
- struktury anatomiczne istotne dla ruchu zębów (np. dno zatoki szczękowej),
- zmiany patologiczne – ubytki próchnicowe, zmiany zapalne w okolicy korzeni zębów, chorobę przyzębia, a niekiedy zmiany nietypowe, wymagające dalszej diagnostyki.
Zdjęcie powtarzane w czasie leczenia ortodontycznego pozwala zobrazować efekty leczenia, pozycję korzeni, możliwości dalszego ruchu itd.
RTG cefalometryczne
Jest to zdjęcie boczne czaszki wykonane w powtarzalnej projekcji (ściśle określona pozycja głowy stabilizowana przez pozycjoner). Zdjęcie to jest podstawą dla analizy cefalometrycznej.
Analiza cefalometryczna pozwala na:
- diagnozowanie wad zgryzu,
- ocena stadium wzrostu,
- planowanie leczenia ortodontycznego,
- wstępna ocena planowanego charakteru leczenia – zachowawczy/zespołowy.
- diagnozowanie wad zgryzu,
Ze względu na powtarzalność projekcji badanie można ponowić i porównać z poprzednimi, celem:
- oceny postępu wzrostu i rozwoju,
- monitorowania przebiegu leczenia,
- ocena efektu leczenia operacyjnego,
- ocena końcowego efektu leczenia.
